Begin project en de eerste zieken
Door: Ylse
Blijf op de hoogte en volg Ylse
23 Februari 2014 | Ghana, Golokuati
Hierbij de verslagen van de afgelopen dagen. Het verslag is een stuk korter dan de vorige. Hopelijk heeft dit jullie niet weerhouden om het toch te lezen.
Verslag 20 en 21 februari
Voor vandaag stond er nog niets gepland. De bedoeling was om een begin te maken aan het project. Ik maak samen met Lukas, Luuk en Dirk een project naar de watervoorzieningen in onze woonplaats Golokuati. Gisterenavond is Aloys, een vrijwilliger van de stichting Help Helpen, waarvoor wij het project doen, gearriveerd. Hij is helemaal op de hoogte van het project en heeft het 10 jaar geleden mee helpen opzetten en begeleidt het tot op heden nog steeds. Hij is dus de juiste contactpersoon voor het project. De watervoorziening die hij 10 jaar geleden heeft opgezet wordt nauwelijks gebruikt en er spelen nog veel meer dingen. Hij heeft daarom aan ons gevraagd of wij dit willen onderzoeken.
Tijdens het ontbijt bleek dat Marjon nog erg ziek was. Omdat dit al een paar dagen aan de gang is en ze niets binnenhoud, heeft ze na overleg besloten toch naar het ziekenhuis te gaan. In Nederland blijf je een week thuis om uit te zieken, maar hier kan zoveel meer aan de hand zijn. Zij is samen met Remi, Sanne, Peter en Aloys vertrokken naar het ziekenhuis. Aloys heeft een eigen auto in Ghana.
Na een halve dag in het ziekenhuis, bleek dat ze een bacteriële infectie heeft en minstens 24 uur op moet worden genomen. Wij schrokken daar natuurlijk allemaal erg van. Ze ligt gelukkig op een privé afdeling met een eigen kamer. Daarin staan twee bedden en een luxe badkamer. Remi en Sanne zijn zo lang mogelijk bij haar gebleven die dag. Omdat wij haar absoluut niet alleen willen laten, hebben we een soort schema opgesteld. Ik heb voorgesteld de nacht bij haar te slapen, zodat ik haar kan helpen wanneer nodig.
Door deze verschrikkelijke gebeurtenis is het niet echt gelukt om aan het project te werken. Wel hebben we ‘s middags nog even met Aloys rond te tafel kunnen zitten voor informatie en om ideeën uit te wisselen. Vandaag was het mijn taak samen met Evelien om te koken. Omdat Evelien even naar Marjon was in het ziekenhuis heb ik in het dorp boodschappen gedaan en ben daarna gaan koken. Ik wilde een makkelijke maaltijd, dus heb voor een groenteomelet gekozen. Rond 21 uur ben ik samen met Luuk naar het ziekenhuis gegaan. Het is niet verstandig om alleen over straat te gaan en al helemaal niet als vrouw in een trotro. Daardoor was hij mijn beveiliging. Hij heeft Sanne, die toen nog bij Marjon was meegenomen naar huis. Om ’s avonds in een trotro te zitten in het pikkedonker is trouwens ook een hele gebeurtenis. Er zijn ten eerste geen bushaltes, dus als je hem aan ziet komen moet je gewoon je hand op steken en hopen dat ze je zien in het donker. En als je eenmaal in de trotro zit kan je niet zien wie er naast je zit omdat ze allemaal net zo donker zijn als dat het buiten is. Ik was geen moment bang, want iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Bij het ziekenhuis aangekomen, herkende het personeel ons. Ze vroegen hoe het met Marjon was en wanneer wij weer kwamen werken. Bij Marjon op haar kamer was de stroom en het licht uitgevallen. Omdat de waaier het daardoor ook niet doet, was het bloedheet. Ik moest mijn bed met zaklamp opdekken. Ik moest een hele weekendtas meenemen, omdat je ook aan eten en drinken voor onszelf moesten denken.
Wij hebben samen een film gekeken op mijn laptop en zijn daarna gaan slapen. Vanaf 21uur tot half 7 hebben wij geen verpleging gezien. Terwijl zij eigenlijk om 22 uur haar laatste gift antibiotica zou moeten hebben. Deze kreeg ze om half 7 en daarna zijn er nog verschillende infusen aangehangen. Er is hier geen bellensysteem, dus je bent echt afhankelijk tot er verpleging komt. Ook kan je het niet navragen want de privé afdeling is een heel stuk van de medische afdeling vandaan.
Om half 12 kwam de dokter pas. Na een gesprek heeft hij besloten dat Marjon naar huis mag. Ik ben voor Marjon alles gaan regelen voor haar ontslag. Ik ben naar de zusterspost gelopen om haar dossier en recept op te halen. Vervolgens ben ik naar de apotheek gegaan en heb daar een half uur op haar medicijnen moeten wachten. Met de medicijnen moest ik terug naar de zusterpost komen, zodat de verpleging zeker wist dat ik ze had opgehaald. Het dossier hadden ze ook nodig, maar die lag nog bij de apotheek dus ik moest weer terug. Later moest ik weer terug naar de apotheek omdat er een deel uit het dossier ontbrak. Met het complete dossier moest ik naar de Pay office om de rekeningen te betalen. Daar duurde het ook heel lang. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben echt letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd. Marjon en ik hadden niet genoeg geld bij om de rekeningen te betalen. Ik ben nog drie keer naar de zusterspost gemoeten, naar de directeur, naar de hoofdzuster, naar de administratie en toen bleek uiteindelijk om half 3 dat het ziekenhuis de hoge rekening betaald omdat wij voor het ziekenhuis werken. De zuster zei dat ze het infuus nog kwam verwijderen. Omdat wij helemaal klaar waren met al het gedoe in het ziekenhuis, hebben we zelf het infuus eruit gehaald en zijn naar de taxi gegaan. Bij de taxi’s aangekomen wilde ze ons niet voor de normale prijs meenemen, omdat de taxi niet vol zou zitten. Wij wilde erg graag naar huis en hebben dus veel te veel voor de taxi betaald. Ik had ’s ochtends de rest van de studenten thuis al op de hoogte gesteld dat Marjon naar huis mocht die dag. Eenmaal thuis aangekomen liepen we het compound op en moesten we perse bij het hek blijven wachten. De hele groep kwam naar buiten en had een welkomsdansje met bijpassend lied gemaakt voor Marjon. Echt heel erg lief! Dat maakte de problemen in het ziekenhuis helemaal goed. Ook was het huis versierd met ballonnen.
Die avond hebben we niet veel meer gedaan.
Zaterdag 22 februari
De laatste paar dagen is niet iedereen fit. Er zit niet echt een reden aan vast. Waarschijnlijk komt het door de warmte, omschakeling, ander voedsel en de gebeurtenissen. Ikzelf voel mij ook niet top-fit maar ik ben één van de weinige die geen diarree heeft of heeft gehad. Een aantal mensen zijn na het ontbijt terug naar bed gegaan om even tot rust te komen. Ik heb rustig aan gedaan en heb wat spelletjes gespeeld. Twee jongens zijn naar de markt gegaan en hebben daar boodschappen gedaan. Toen iedereen uit bed was en terug was in huis zijn we gaan lunchen. Na de lunch heb ik samen met mijn projectgroep een hoop werk verzet voor het project. Het liep allemaal zo gesmeerd dat wij al zo goed als klaar zijn met het projectplan die aanstaande vrijdag ingeleverd moet worden.
Zondag 23 februari
Vandaag zijn wij uitgenodigd voor de kerkdienst in de kerk tegenover ons compound. De kerkdienst begint hier al om 7uur, waardoor wij erg vroeg aan het ontbijt zaten voor een zondagochtend.
De kerkdienst is niet te vergelijken met een dienst in een kerk in Nederland. Het koor komt zingend en dansend binnen met achter hun de priester en zijn dienaren. Het koor speelt ook verschillende instrumenten die ik niet ken. Omdat de dienst voornamelijk in het Ghanees was, heb ik het niet heel goed kunnen volgen. Ik voelde mij niet lekker worden tijdens de dienst. Ik kreeg hoofdpijn, mijn buik was niet in orde en ik viel constant in slaap. Ik ben samen met Evelien naar huis gelopen en zijn gaan slapen. Rond 11uur ben ik wakker geworden en was er niets meer aan de hand.
Ik heb mijn was gedaan en ben daarna even gaan internetten.
Om drie hebben wij een bijeenkomst voor het project gehad. Wij hadden een afspraak met het watercomité uit Golokuati. Zij zijn erg bereid mee te werken en hebben ons uitgenodigd om aanstaande woensdag ochtend om 7.00uur! ’s ochtends de Chief (soort burgemeester) van het dorp met bijbehorende belangrijke mensen te ontmoeten. Als die bij elkaar komen in het buurthuis, komt er ook altijd veel bevolking. Zo kunnen wij ons gelijk goed introduceren in het dorp en weten de Golokuatianen wat wij komen doen. Morgen is Luuk jarig. Vanavond om 12uur gaan wij dit uiteraard al vieren! Nu eerst oerhollandse hutspot eten, helaas wel zonder vlees en met zoete aardappelen.
Heel veel groetjes uit het hele warme Ghana.
Ik zal snel wat warme zon richting jullie sturen!
Als jullie trouwens mijn Ghanese nummer willen:
+233 23 138 4272 oftewel 00233 23 138 4272
Verslag 20 en 21 februari
Voor vandaag stond er nog niets gepland. De bedoeling was om een begin te maken aan het project. Ik maak samen met Lukas, Luuk en Dirk een project naar de watervoorzieningen in onze woonplaats Golokuati. Gisterenavond is Aloys, een vrijwilliger van de stichting Help Helpen, waarvoor wij het project doen, gearriveerd. Hij is helemaal op de hoogte van het project en heeft het 10 jaar geleden mee helpen opzetten en begeleidt het tot op heden nog steeds. Hij is dus de juiste contactpersoon voor het project. De watervoorziening die hij 10 jaar geleden heeft opgezet wordt nauwelijks gebruikt en er spelen nog veel meer dingen. Hij heeft daarom aan ons gevraagd of wij dit willen onderzoeken.
Tijdens het ontbijt bleek dat Marjon nog erg ziek was. Omdat dit al een paar dagen aan de gang is en ze niets binnenhoud, heeft ze na overleg besloten toch naar het ziekenhuis te gaan. In Nederland blijf je een week thuis om uit te zieken, maar hier kan zoveel meer aan de hand zijn. Zij is samen met Remi, Sanne, Peter en Aloys vertrokken naar het ziekenhuis. Aloys heeft een eigen auto in Ghana.
Na een halve dag in het ziekenhuis, bleek dat ze een bacteriële infectie heeft en minstens 24 uur op moet worden genomen. Wij schrokken daar natuurlijk allemaal erg van. Ze ligt gelukkig op een privé afdeling met een eigen kamer. Daarin staan twee bedden en een luxe badkamer. Remi en Sanne zijn zo lang mogelijk bij haar gebleven die dag. Omdat wij haar absoluut niet alleen willen laten, hebben we een soort schema opgesteld. Ik heb voorgesteld de nacht bij haar te slapen, zodat ik haar kan helpen wanneer nodig.
Door deze verschrikkelijke gebeurtenis is het niet echt gelukt om aan het project te werken. Wel hebben we ‘s middags nog even met Aloys rond te tafel kunnen zitten voor informatie en om ideeën uit te wisselen. Vandaag was het mijn taak samen met Evelien om te koken. Omdat Evelien even naar Marjon was in het ziekenhuis heb ik in het dorp boodschappen gedaan en ben daarna gaan koken. Ik wilde een makkelijke maaltijd, dus heb voor een groenteomelet gekozen. Rond 21 uur ben ik samen met Luuk naar het ziekenhuis gegaan. Het is niet verstandig om alleen over straat te gaan en al helemaal niet als vrouw in een trotro. Daardoor was hij mijn beveiliging. Hij heeft Sanne, die toen nog bij Marjon was meegenomen naar huis. Om ’s avonds in een trotro te zitten in het pikkedonker is trouwens ook een hele gebeurtenis. Er zijn ten eerste geen bushaltes, dus als je hem aan ziet komen moet je gewoon je hand op steken en hopen dat ze je zien in het donker. En als je eenmaal in de trotro zit kan je niet zien wie er naast je zit omdat ze allemaal net zo donker zijn als dat het buiten is. Ik was geen moment bang, want iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Bij het ziekenhuis aangekomen, herkende het personeel ons. Ze vroegen hoe het met Marjon was en wanneer wij weer kwamen werken. Bij Marjon op haar kamer was de stroom en het licht uitgevallen. Omdat de waaier het daardoor ook niet doet, was het bloedheet. Ik moest mijn bed met zaklamp opdekken. Ik moest een hele weekendtas meenemen, omdat je ook aan eten en drinken voor onszelf moesten denken.
Wij hebben samen een film gekeken op mijn laptop en zijn daarna gaan slapen. Vanaf 21uur tot half 7 hebben wij geen verpleging gezien. Terwijl zij eigenlijk om 22 uur haar laatste gift antibiotica zou moeten hebben. Deze kreeg ze om half 7 en daarna zijn er nog verschillende infusen aangehangen. Er is hier geen bellensysteem, dus je bent echt afhankelijk tot er verpleging komt. Ook kan je het niet navragen want de privé afdeling is een heel stuk van de medische afdeling vandaan.
Om half 12 kwam de dokter pas. Na een gesprek heeft hij besloten dat Marjon naar huis mag. Ik ben voor Marjon alles gaan regelen voor haar ontslag. Ik ben naar de zusterspost gelopen om haar dossier en recept op te halen. Vervolgens ben ik naar de apotheek gegaan en heb daar een half uur op haar medicijnen moeten wachten. Met de medicijnen moest ik terug naar de zusterpost komen, zodat de verpleging zeker wist dat ik ze had opgehaald. Het dossier hadden ze ook nodig, maar die lag nog bij de apotheek dus ik moest weer terug. Later moest ik weer terug naar de apotheek omdat er een deel uit het dossier ontbrak. Met het complete dossier moest ik naar de Pay office om de rekeningen te betalen. Daar duurde het ook heel lang. Om een lang verhaal kort te maken, ik ben echt letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd. Marjon en ik hadden niet genoeg geld bij om de rekeningen te betalen. Ik ben nog drie keer naar de zusterspost gemoeten, naar de directeur, naar de hoofdzuster, naar de administratie en toen bleek uiteindelijk om half 3 dat het ziekenhuis de hoge rekening betaald omdat wij voor het ziekenhuis werken. De zuster zei dat ze het infuus nog kwam verwijderen. Omdat wij helemaal klaar waren met al het gedoe in het ziekenhuis, hebben we zelf het infuus eruit gehaald en zijn naar de taxi gegaan. Bij de taxi’s aangekomen wilde ze ons niet voor de normale prijs meenemen, omdat de taxi niet vol zou zitten. Wij wilde erg graag naar huis en hebben dus veel te veel voor de taxi betaald. Ik had ’s ochtends de rest van de studenten thuis al op de hoogte gesteld dat Marjon naar huis mocht die dag. Eenmaal thuis aangekomen liepen we het compound op en moesten we perse bij het hek blijven wachten. De hele groep kwam naar buiten en had een welkomsdansje met bijpassend lied gemaakt voor Marjon. Echt heel erg lief! Dat maakte de problemen in het ziekenhuis helemaal goed. Ook was het huis versierd met ballonnen.
Die avond hebben we niet veel meer gedaan.
Zaterdag 22 februari
De laatste paar dagen is niet iedereen fit. Er zit niet echt een reden aan vast. Waarschijnlijk komt het door de warmte, omschakeling, ander voedsel en de gebeurtenissen. Ikzelf voel mij ook niet top-fit maar ik ben één van de weinige die geen diarree heeft of heeft gehad. Een aantal mensen zijn na het ontbijt terug naar bed gegaan om even tot rust te komen. Ik heb rustig aan gedaan en heb wat spelletjes gespeeld. Twee jongens zijn naar de markt gegaan en hebben daar boodschappen gedaan. Toen iedereen uit bed was en terug was in huis zijn we gaan lunchen. Na de lunch heb ik samen met mijn projectgroep een hoop werk verzet voor het project. Het liep allemaal zo gesmeerd dat wij al zo goed als klaar zijn met het projectplan die aanstaande vrijdag ingeleverd moet worden.
Zondag 23 februari
Vandaag zijn wij uitgenodigd voor de kerkdienst in de kerk tegenover ons compound. De kerkdienst begint hier al om 7uur, waardoor wij erg vroeg aan het ontbijt zaten voor een zondagochtend.
De kerkdienst is niet te vergelijken met een dienst in een kerk in Nederland. Het koor komt zingend en dansend binnen met achter hun de priester en zijn dienaren. Het koor speelt ook verschillende instrumenten die ik niet ken. Omdat de dienst voornamelijk in het Ghanees was, heb ik het niet heel goed kunnen volgen. Ik voelde mij niet lekker worden tijdens de dienst. Ik kreeg hoofdpijn, mijn buik was niet in orde en ik viel constant in slaap. Ik ben samen met Evelien naar huis gelopen en zijn gaan slapen. Rond 11uur ben ik wakker geworden en was er niets meer aan de hand.
Ik heb mijn was gedaan en ben daarna even gaan internetten.
Om drie hebben wij een bijeenkomst voor het project gehad. Wij hadden een afspraak met het watercomité uit Golokuati. Zij zijn erg bereid mee te werken en hebben ons uitgenodigd om aanstaande woensdag ochtend om 7.00uur! ’s ochtends de Chief (soort burgemeester) van het dorp met bijbehorende belangrijke mensen te ontmoeten. Als die bij elkaar komen in het buurthuis, komt er ook altijd veel bevolking. Zo kunnen wij ons gelijk goed introduceren in het dorp en weten de Golokuatianen wat wij komen doen. Morgen is Luuk jarig. Vanavond om 12uur gaan wij dit uiteraard al vieren! Nu eerst oerhollandse hutspot eten, helaas wel zonder vlees en met zoete aardappelen.
Heel veel groetjes uit het hele warme Ghana.
Ik zal snel wat warme zon richting jullie sturen!
Als jullie trouwens mijn Ghanese nummer willen:
+233 23 138 4272 oftewel 00233 23 138 4272
-
23 Februari 2014 - 19:33
Ad En Elma :
Hoi ylse
Wat maken jullie toch allemaal mee, apart hoor!
Fijn dat jij geen klachten meer hebt van diaree etc
Ook lijkt het mij fijn dat het water project zo ondersteund wordt door de stichting en de plaatselijke mensen.
Hier hebben we het huis een beetje versiert voor carnaval (volgende week) nog 1week werken(harder dan jullie)
Verder alles rustig.
Groetjes xxx xxx elma
(Morgen niet dronken ivm verjaardag Luuk) grapje..
Tot snel een weer een bericht.
-
23 Februari 2014 - 19:35
Kevin&Inge:
Wat een spannende dingen allemaal! Zijn we weer mooi op de hoogte! Xxx van ons -
23 Februari 2014 - 22:18
Jacqueline Van Vlimmeren:
Weer echt genoten van je verslag wens Marjon maar veel beterschap en ook de andere die klachten hebben.
Ik hoop voor je dat jij niet ziek word heb wel een foto gezien van je voeten en benen zag er toch een beetje pijnlijk uit .
Veel succes met het project Ik kijk weer uit naar het volgende verslag
Veel groetjes van Jacqueline en Ron -
24 Februari 2014 - 08:33
Wim En Leny:
Hoi ylse! Wat weer een mooi verslag. We zijn blij dat het weer beter gaat. Het waterproject zal nu wel g oed gaan lopen. Heel veel succes en kijken weer uit naar het volgende verslag, zonder ziektes. Gr wim en leny -
24 Februari 2014 - 09:17
Esther Moret:
Hoi Ylse,Wat een ervaringen allemaal he?
Hoop dat het verder goed met je gaat.
Erg leuk om zo alles te lezen hoor,
nou dikke kus Esther.xxx -
24 Februari 2014 - 11:28
Opa En Oma:
Hoi Ylse
Weer een verslag achter de rug heel leuk om het allemaal te lezen
Veel succes met je waterproject dat zal ook wel gaan lopen is te hopen
Beterschap met Marjon en niet te veel zieken mensen dat is niets gedaan
Een felicitatie voor Luuk en niet te zat met dat warme weer
Vele groeten voor allemaal en hou je haaks
Knuffel van ons en vele groetjes xxxxx -
24 Februari 2014 - 14:40
Marleen:
Hoi Ylse,
Jullie maken toch ook van alles mee he', hopen dat het bij 1 zieke blijft.
Feliciteer Luuc maar en drink er een lekker borreltje op.
Succes met jullie waterproject en hopen dat ze er nu wel van gaan drinken.
Je verhalen zijn erg boeiend om te lezen.
Groetjes vanuit Zevenb-hoek en doe iedereen de groeten daar.
Doei xxxx Marleen. -
24 Februari 2014 - 21:46
Cindy :
Weer een super verslag. Jullie beleven een hoop. Wat goed van je dat je zo goed voor je zieke reisgenoot hebt gezorgd. Topper!
Veel succes verder -
26 Februari 2014 - 14:52
Marliena:
Leuk om weer een verslag van je te lezen! Wat maken jullie toch veel mee. Hopelijk is iedereen weer een beetje opgeknapt!
Succes met je waterproject! -
28 Februari 2014 - 14:56
Jacqueline:
Leuke foto"s nu hebben we een beter idee hoe het er uit ziet en hoe jij leeft.
Veel succes verder en veel geluk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
